Ανέκαθεν αγαπούσα τις νουβέλες της Jane Austen, ο τρόπος γραφής της σε ταξιδεύει σε έναν άλλο κόσμο που αναρωτιέμαι αν υπήρξε ποτέ, σε αγκαλιάζει και σε κάνει μέρος του..Η αγαπημένη μου ήταν το "Pride and Prejudice". Για πάρα πολλά χρόνια θεωρούσα ότι αποτύπωνε την αληθινή αγάπη, που προκύπτει από τον θαυμασμό και την εκτίμηση, τις ανιδιοτελείς πράξεις και ξεπερνάει τα εμπόδια που θέτει η υπερηφάνεια και η προκατάληψη απέναντι στον δέκτη του συναισθήματος αυτού.
Σε αυτό συνέβαλε απαραίτητα και η ύπαρξη του κύριου Darcy. Του σοβαροφανή κύριου Darcy, που βάζει την ηθική, την υπερηφάνεια και την λογική πάνω από όλα στη ζωή του, που είναι σε πλήρη έλεγχο των συναισθημάτων του, της ζωής του και της ζωής των συνανθρώπων του. Του ανθρώπου αυτού που με το κύρος και την ευγένειά του αποτελεί πρότυπο για μία κοπέλα που ανέκαθεν απεχθανόταν το πρότυπο του πρίγκιπα, αλλά επιζητούσε αυτό του Βρετανού gentleman.
Όταν δε ο τόσο σοβαρός κύριος Darcy, ο φαινομενικά ψυχρός κύριος Darcy εξωτερικεύει τα συναισθήματά του προς την Elizabeth που τον έχουν κατακυριεύσει και φροντίζει για την ευτυχία τόσο της ίδιας, όσο και των μελών της οικογένειάς της είναι αδύνατον να μην τον ερωτευτεί κανείς.
Όσο ανεξάρτητο και αν είναι ένα κορίτσι, όσο και αν έχει συνηθίσει να καταστρατηγεί το συναίσθημα και να πορεύεται με γνώμονα την λογική μία τέτοια φιγούρα, ένας τέτοιος άντρας πάντοτε θα την συγκινεί. Και κάπου εκεί προκύπτει και η θεοποίηση του κύριου Darcy από μέρους μου και από τόσες άλλες κοπέλες ανά τον κόσμο.
Γιατί τι θέλει ένα κορίτσι? Έναν άντρα με τρόπους και κατανόηση, που να την εκτιμάει και να την σέβεται για αυτό που είναι, να την αγαπάει χωρίς να πρέπει να κάνει χυδαία επίδειξη και να την φροντίζει ακόμα και όταν η ίδια είναι πλήρως αυτόνομη.
Για χρόνια λοιπόν είχα το πρότυπο της σχέσης αυτής ως γνώμονα για τις επιλογές της δικής μου ζωής. Μία νουβέλα που γράφτηκε πάνω από διακόσια χρόνια πριν μου είχε γίνει τόσο έμμονη ιδέα και ήμουν πεπεισμένη ότι είμαι γεννημένη σε λάθος εποχή, καθώς στις μέρες μας δεν συνάδει ο ρομαντισμός και το πάθος. Ωστόσο, έκανα λάθος. Και εγώ και όσες πιστεύουν το ίδιο με εμένα. Ο ρομαντισμός μπορεί να υπάρξει και ο σεβασμός και η αγάπη.
Έχοντας θεοποιήσει τον κύριο Darcy με όλα τα υπέρ και τα κατά του αδυνατούσα να συνειδητοποιήσω την ουσία του μυθιστορήματος αυτού. Ποια είναι λοιπόν η ουσία? Η ουσία είναι να ξεπεράσεις την υπερηφάνεια σου και τις φοβίες σου, την προκατάληψη και το δέος που αισθάνεσαι για το άτομο που στα εμπνέει, να αφεθείς μέσα στο συναίσθημα που σου προκαλεί και να δεις πέρα από αυτό που βλέπουν οι άλλοι. Να παραδεχθείς πρώτα και πάνω από όλα στον εαυτό σου αυτό που αισθάνεσαι και παρά τις φαινομενικές διαφορές και τον τρόμο που σου προκαλεί, να το ζήσεις.
Ο κύριος Darcy υπάρχει για όλες μας..όπως και η Elizabeth είναι κομμάτι του εαυτού μας. Αντικατοπτρίζει τον εγωισμό μας που δεν μας επιτρέπει να του αντιταχθούμε και να συνειδητοποιήσουμε αυτά που αισθανόμαστε. Την υπερηφάνεια μας, που δεν μας επιτρέπει να αφεθούμε και ας προσγειωθούμε απότομα. Την προκατάληψη απέναντι σε ο,τι άγνωστο και τις άμυνες απέναντι σε αυτό που φοβόμαστε..Και υπάρχει πιο τρομακτικό συναίσθημα από τον έρωτα?
Σε αυτό συνέβαλε απαραίτητα και η ύπαρξη του κύριου Darcy. Του σοβαροφανή κύριου Darcy, που βάζει την ηθική, την υπερηφάνεια και την λογική πάνω από όλα στη ζωή του, που είναι σε πλήρη έλεγχο των συναισθημάτων του, της ζωής του και της ζωής των συνανθρώπων του. Του ανθρώπου αυτού που με το κύρος και την ευγένειά του αποτελεί πρότυπο για μία κοπέλα που ανέκαθεν απεχθανόταν το πρότυπο του πρίγκιπα, αλλά επιζητούσε αυτό του Βρετανού gentleman.
Όταν δε ο τόσο σοβαρός κύριος Darcy, ο φαινομενικά ψυχρός κύριος Darcy εξωτερικεύει τα συναισθήματά του προς την Elizabeth που τον έχουν κατακυριεύσει και φροντίζει για την ευτυχία τόσο της ίδιας, όσο και των μελών της οικογένειάς της είναι αδύνατον να μην τον ερωτευτεί κανείς.
Όσο ανεξάρτητο και αν είναι ένα κορίτσι, όσο και αν έχει συνηθίσει να καταστρατηγεί το συναίσθημα και να πορεύεται με γνώμονα την λογική μία τέτοια φιγούρα, ένας τέτοιος άντρας πάντοτε θα την συγκινεί. Και κάπου εκεί προκύπτει και η θεοποίηση του κύριου Darcy από μέρους μου και από τόσες άλλες κοπέλες ανά τον κόσμο.
Γιατί τι θέλει ένα κορίτσι? Έναν άντρα με τρόπους και κατανόηση, που να την εκτιμάει και να την σέβεται για αυτό που είναι, να την αγαπάει χωρίς να πρέπει να κάνει χυδαία επίδειξη και να την φροντίζει ακόμα και όταν η ίδια είναι πλήρως αυτόνομη.
Για χρόνια λοιπόν είχα το πρότυπο της σχέσης αυτής ως γνώμονα για τις επιλογές της δικής μου ζωής. Μία νουβέλα που γράφτηκε πάνω από διακόσια χρόνια πριν μου είχε γίνει τόσο έμμονη ιδέα και ήμουν πεπεισμένη ότι είμαι γεννημένη σε λάθος εποχή, καθώς στις μέρες μας δεν συνάδει ο ρομαντισμός και το πάθος. Ωστόσο, έκανα λάθος. Και εγώ και όσες πιστεύουν το ίδιο με εμένα. Ο ρομαντισμός μπορεί να υπάρξει και ο σεβασμός και η αγάπη.
Έχοντας θεοποιήσει τον κύριο Darcy με όλα τα υπέρ και τα κατά του αδυνατούσα να συνειδητοποιήσω την ουσία του μυθιστορήματος αυτού. Ποια είναι λοιπόν η ουσία? Η ουσία είναι να ξεπεράσεις την υπερηφάνεια σου και τις φοβίες σου, την προκατάληψη και το δέος που αισθάνεσαι για το άτομο που στα εμπνέει, να αφεθείς μέσα στο συναίσθημα που σου προκαλεί και να δεις πέρα από αυτό που βλέπουν οι άλλοι. Να παραδεχθείς πρώτα και πάνω από όλα στον εαυτό σου αυτό που αισθάνεσαι και παρά τις φαινομενικές διαφορές και τον τρόμο που σου προκαλεί, να το ζήσεις.
Ο κύριος Darcy υπάρχει για όλες μας..όπως και η Elizabeth είναι κομμάτι του εαυτού μας. Αντικατοπτρίζει τον εγωισμό μας που δεν μας επιτρέπει να του αντιταχθούμε και να συνειδητοποιήσουμε αυτά που αισθανόμαστε. Την υπερηφάνεια μας, που δεν μας επιτρέπει να αφεθούμε και ας προσγειωθούμε απότομα. Την προκατάληψη απέναντι σε ο,τι άγνωστο και τις άμυνες απέναντι σε αυτό που φοβόμαστε..Και υπάρχει πιο τρομακτικό συναίσθημα από τον έρωτα?
