Finding My Neverland

   Mr. Big... Ένα όνομα, μια ιστορία, μία σειρά, έξι σεζόν, 94 επεισόδια, δύο ταινίες και άπειρο κλάμα από την έρμη -αλλά πάντα καλοντυμένη- Carrie Βradshaw , καθώς δεν στέρευε ποτέ ο εν λόγω κύριος να βρίσκει ποικίλους τρόπους για να της κάνει την ζωή πατίνι. Παρόλα αυτά, είναι ο άντρας που λίγο πολύ όλες μισήσαμε και αγαπήσαμε ίσως όσο κανέναν άλλον, όπως και η ίδια η Carrie.

Διαολεμένη χημεία, spotted.

    O "κύριος Big" έχει περάσει από την ζωή όλων μας κορίτσια και ακόμα και από εσάς που δεν έχει περάσει ακόμα, μην ανησυχείτε καθόλου θα περάσει λίαν συντόμως. Σε κάθε ιστορία παρουσιάζεται με διαφορετική εμφάνιση, διαφορετική ιδιότητα, διαφορετική ηλικία και κοινωνικό περίγυρο. Μην περιμένετε να σας έρθει με ιδιωτικό σοφέρ κάτω από το σπίτι σας, ούτε να έχει διαμερισματάρα στο κέντρο του Manhattan, ούτε να κυκλοφορεί με Boss κοστούμι ολημερίς και ολονυχτίς,  στην Ψωροκώσταινα ζούμε. Το κοινό στοιχείο ωστόσο, είναι ένα:  ο τύπος που μπήκε στην ζωή μας για να την ταρακουνήσει! Μαζί του θα αισθανθείς από την πρώτη στιγμή μία ιδιαίτερη έλξη που θα σε κάνει να πιστέψεις για λίγο ότι υπάρχει κεραυνοβόλος έρωτας, μετά θα επανέλθεις και θα πεις ότι είσαι λίγο κυνική και αρκετά ενήλικη για να πιστεύεις σε κεραυνοβόλους έρωτες. Σε διαολεμένες χημείες πιστεύεις όμως, και με τον τύπο αυτό τα βλέμματα που ανταλλάσσεται τα λες και ακατάλληλα για ανηλίκους. 

'Αι σιχτίρ και εσύ και ο γρίλος σου που λένε....

   Ο τύπος αυτός είναι αυτός που στην αρχή θα σε διεκδικήσει και θα σου δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον- και να μην σου έδειχνε όμως, εσύ πάλι θα τον ήθελες, το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον αγαπητή και εσύ θα πιστέψεις ότι είναι Ο Ιδανικός -και αν όχι Ο Ιδανικός ,γιατί είπαμε ρομαντική αλλά μην το χέσουμε κιόλας - το αισθάνεσαι ότι είναι διαφορετικός από όλους τους άλλους, στο σιγοψιθυρίζει ο Jiminy Cricket που μένει στο κούφιο το κεφάλι σου.





Αυτό που σου ψιθυρίζει παράλληλα βέβαια και εσύ αγνοείς επιμελώς είναι ότι αυτός ο τύπος είναι κίνδυνος και εσύ πρέπει να βγάλεις τον Forest Gump που κρύβεις μέσα σου και να τρέξεις όσο πιο γρήγορα μπορείς προς την αντίθετη κατεύθυνση χωρίς να κοιτάξεις ποτέ πίσω!!

NOT SO SAFE, HUH? 

Εσύ όμως σιγά μην το κάνεις, εδώ βρήκαμε ολόκληρο κύριο Big γρίλε μου, ρούμπωσε το λοιπόν και αφέσου στην μαγεία του παραμυθιού. Και μιλάμε για πολύυυυ παραμύθι, κυρίως για αυτό που έχεις να φας και λιγότερο για αυτό που έχεις να ζήσεις . Και έτσι ξεκινάει το παιχνίδι. Το παιχνίδι με τα υπονοούμενα , με τα βλέμματα, με τα αγγίγματα που σιγά σιγά γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνο που αισθάνεσαι λες και είσαι δεμένη χειροπόδαρα στον τροχό της τύχης και σου πετάνε στιλέτα.

Μεταξύ μας τώρα ούτε εσύ δεν το πιστεύεις αυτό...

Στην αρχή όλο αυτό σε πληρεί, σε κάνει να αισθάνεσαι ζωντανή, αυτή η αβεβαιότητα σε κάνει να προσπαθείς όλο και περισσότερο, να τον θέλεις όλο και περισσότερο. Ζεις το πάθος, την στιγμή, ακόμα και αυτό το λίγο που σου δίνει το δικαιολογείς και σου φτάνει. Μάλιστα, δηλώνεις ότι αυτό που έχετε εσείς είναι διαφορετικό από όλα αυτά τα συμβατικά που υπάρχουν γύρω σας και ότι το πας χαλαρά και όπου σου βγει. Άλλωστε δεν είσαι και καμιά γυναικούλα για να πιέζεις καταστάσεις.

Οh fuck.. 

Οκ, προφανώς και δεν είσαι καμία γυναικούλα για να τον πιέζεις και να σε πιάνουν ανασφάλειες και υστερίες, αλλά γιατί πάντοτε έρχεσαι σε δεύτερη μοίρα? Γιατί σε στριμώχνει στο πρόγραμμά του, σε βλέπει όποτε εκείνος μονάχα το έχει ανάγκη, σου μιλάει ανάλογα με τα φεγγάρια του και ποτέ δεν σου ξεκαθαρίζει τι είσαστε? Και εσύ αρχίζεις και διογκώνεις τα πράγματα στο κεφάλι σου, θέλεις περισσότερο χώρο, περισσότερη θέληση, περισσότερα πράγματα απο εκείνον. Οι ελπίδες που σου γέννησε ολοένα και μεγαλώνουν..


Και τότε ξεκινάνε τα προβλήματα, γιατί τόσο καιρό με τον φόβο να μην τον χάσεις του άφηνες όλο το χώρο να κάνει αυτό που ευχαριστεί τον ίδιο, όποτε τον ευχαριστεί και με τον τρόπο που τον ευχαριστεί. Όλα his way or the highway. Και έρχεται η συνειδητοποιήση ότι τελικά, δεν ξέρεις καν αν έχεις κάποια θέση στην ζωή του ή αν απλά είσαι εκεί για να του καλύπτεις τα κενά (σεξουαλικά, συναισθηματικά) και το υπέρμετρο εγώ του. ΚΑΙ ΕΣΥ ? Εσένα τι σου καλύπτει εν τέλει?