Και ξαφνικά μεγαλώνεις και ξεχνάς να κάνεις θετικές σκέψεις..Δεν μπορείς να πετάξεις. Έχεις κλείσει το παράθυρο στα όνειρά σου και τα έχεις αντικαταστήσει με κυνισμό. Δεν μπορείς πια να δεις τον Peter Pan, δεν αφήνεις τον εαυτό σου ούτε καν να τον ονειρευτεί. Ούτε η νεραϊδόσκονη πια μπορεί να σε βοηθήσει να πετάξεις..Έχεις μεγαλώσει. Έχεις γίνει ένας Captain Hook, προκειμένου να εναρμονιστείς με το νέο ενήλικο περιβάλλον σου. Και αναρωτιέσαι, τι πήγε στραβά?
Πότε ξέχασα να είμαι παιδί? Πότε έπαψα να χαμογελάω με την καρδιά μου, να δίνω απλόχερα αγάπη και να εμπιστεύομαι τόσο τον εαυτό μου, όσο και τους γύρω μου? Πότε έπαψα να ερωτεύομαι? Τι με πλήγωσε τόσο πολύ και σταμάτησα να αφήνομαι, να ζω? Ή μήπως είναι όλα μέρος της διαδικασίας της ωρίμανσης, της ενηλικίωσης?
Στο μέρος της καρδιάς μου που βρισκόντουσαν κάποτε τα όνειρα μου, οι φαντασιώσεις μου για μία άγνωστη χώρα που όλοι παραμένουν παιδιά-τουλάχιστον στην καρδιά τους-, που κάνεις θετικές σκέψεις και πετάς, που δεν έχεις ευθύνες και κάθε μέρα είναι γιορτή, που ερωτεύεσαι και αυτό δεν σε πληγώνει, που οι φιλίες είναι ουσιαστικές και μοιράζεσαι μαζί τους κάθε γέλιο-γιατί εκεί δεν σου δίνονται λόγοι για να δακρύσεις-, που χορεύεις υπό το φως του φεγγαριού και της μουσικής των νερεαϊδών..σε αυτό το μέρος πλέον υπάρχει θλίψη και κυνισμός. Γιατί να πιστεύεις άλλωστε σε κάτι όμορφο όταν όλα γύρω σου σε διαβεβαιώνουν ότι αυτά είναι παιδικές ανοησίες και κάθε μέρα συνειδητοποιείς πόσο αποκλίνει η πραγματικότητα από αυτά που λαχταράει η καρδιά σου.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ονειρευόμουν την Neverland..Ονειρευόμουν να πετάω πάνω από γιγάντια λευκά σύννεφα σαν ζαχαρωτά, να περνάω τα ακροδάχτυλα μου από τα κρυστάλλινα νερά της και να μην έχω καμία έγνοια στον κόσμο..Αναπόσπαστο κομμάτι των ονείρων μου ήταν αυτό το χαμογελαστό αγόρι που με κοίταζε έξω από το παράθυρο μου και με προκαλούσε να τον ακολουθήσω σε αυτόν τον ιδεατό κόσμο και να τους ξεχάσω όλους..Έτσι δεν έκλεισα ποτέ το παράθυρο του δωματίου μου στον Peter Pan, ούτε το παράθυρο της καρδιάς μου στην δική μου Neverland...Και τα χρόνια περνούσαν και ολοένα και ξεχνούσα το μεγάλο μου όνειρο και η πίστη μου κατακερματιζόταν μέρα με την μέρα από την ανιαρή μου πραγματικότητα..Οι υψηλές μου προσδοκίες γκρεμίζονταν από την ατελή ανθρώπινη φύση και κάπου εκεί έπαψα να πιστεύω στις νεράιδες.
Κοιτάζοντας τώρα στον καθρέφτη βλέπω ένα ενήλικο πλέον κορίτσι με κουρασμένο βλέμμα που αναζητά λίγη μαγεία για να πιστέψει και πάλι, να μπορέσει να ξεπεράσει τους φόβους της, να κάνει και πάλι θετικές σκέψεις και αν μπορέσει να πετάξει..Πώς μπορείς ωστόσο να ανοίξεις την καρδιά σου στον Peter Pan όταν έχεις μεταμορφωθεί σε Captain Hook?
Αν μπορούσε τώρα να με δει έχω την αίσθηση ότι θα χτυπούσε το πόδι του νευρικά, θα με κοιτούσε με ένα θλιμμένο μειδίαμα και ενδεχομένως να αναρωτιόταν γιατί άλλαξα τόσο.. Και εγώ η ίδια αναρωτιέμαι πολλές φορές..Όμως πώς μπορείς να συνεχίσεις να πετάς όταν η καθημερινότητα σε βαραίνει, όταν η καρδιά σου έχει πληγωθεί τόσες φορές και φοβάσαι να την εκθέσεις και πάλι σε κίνδυνο...Ίσως να μην έχουν χαθεί όλα..Ίσως να είμαι και εγώ ένα "Χαμένο Παιδί" σε μια διαστρεβλωμένη εκδοχή της Neverland και να χρειάζομαι απλά θετικές σκέψεις για να αιωρηθώ για λίγο από τον μουντό αυτό κόσμο..
Και καθώς τώρα κλείνω τα μάτια νομίζω ότι ακούω ένα χτύπημα φτερών δίπλα μου...Τι στην ευχή..? Θα το ψιθυρίσω και ο,τι βγει..."I DO BELIEVE IN FAIRIES".
Αν μπορούσε τώρα να με δει έχω την αίσθηση ότι θα χτυπούσε το πόδι του νευρικά, θα με κοιτούσε με ένα θλιμμένο μειδίαμα και ενδεχομένως να αναρωτιόταν γιατί άλλαξα τόσο.. Και εγώ η ίδια αναρωτιέμαι πολλές φορές..Όμως πώς μπορείς να συνεχίσεις να πετάς όταν η καθημερινότητα σε βαραίνει, όταν η καρδιά σου έχει πληγωθεί τόσες φορές και φοβάσαι να την εκθέσεις και πάλι σε κίνδυνο...Ίσως να μην έχουν χαθεί όλα..Ίσως να είμαι και εγώ ένα "Χαμένο Παιδί" σε μια διαστρεβλωμένη εκδοχή της Neverland και να χρειάζομαι απλά θετικές σκέψεις για να αιωρηθώ για λίγο από τον μουντό αυτό κόσμο..
Και καθώς τώρα κλείνω τα μάτια νομίζω ότι ακούω ένα χτύπημα φτερών δίπλα μου...Τι στην ευχή..? Θα το ψιθυρίσω και ο,τι βγει..."I DO BELIEVE IN FAIRIES".
