"Give a man a mask and he will show you his true face" O.Wilde

Και είναι και κάποια μυστικά που δεν τα ομολογείς ούτε στον εαυτό σου, που δεν τα λες σε κανέναν..Ίσως γιατί ξέρεις ότι αν τα πεις δυνατά θα γίνουν πραγματικότητα ...και δεν είσαι σε θέση να τα παραδεχθείς, πόσο μάλλον να τα αντιμετωπίσεις..Γιατί γνωρίζεις πολύ καλά ότι αν τα πεις δυνατά θα καταστρέψουν την φαινομενικά τελεία ισορροπημένη ζωή σου..Γιατί ξέρεις ότι αν τα πεις θα μεταμορφωθείς αυτόματα σε ένα κοινό θνητό, ίδιο με όλους τους υπόλοιπους που κάνουν λάθη, που  πληγώνουν και πληγώνονται.. Γιατί δεν θα έχεις πια τον έλεγχο αυτών που σκέφτεσαι και αισθάνεσαι..Γιατί αν τα πεις ίσως δεν ακουστούν τόσο τραγικά και ίσως κάποιοι δικαιολογήσουν αυτό που ο ίδιος δεν μπορείς να δικαιολογήσεις και να συγχωρέσεις στον εαυτό σου, αυτό που εσύ θεωρείς αμάρτημα. Γιατί εσύ είσαι ο πιο σκληρός κριτής του εαυτού σου και ο,τι και να λένε οι υπόλοιποι εσύ δεν μπορείς να βρεις ελαφρυντικά σε όσα αισθάνεσαι, σε όσα σκέφτεσαι πόσο μάλλον σε όσα πράττεις ή μάλλον θέλεις να πράξεις...
  Για αυτό και το κρατάς μέσα σου και προτιμάς να σε σιγοτρώει, να σου παίρνει καθημερινά ένα κομμάτι σου απ'το να το ξεστομίσεις.. Γιατί πάντα ήξερες πως να μάχεσαι τους εσωτερικούς σου δαίμονες, πως να τους κατευνάζεις και να βγαίνεις πιο δυνατός από αυτούς! Γιατί θεωρείς καλύτερο να είσαι θύμα παρά θύτης, γιατί δεν διανοείσαι να είσαι υπαίτιος της δυστυχίας ενός ατόμου...Γιατί προτιμάς να είσαι μόνος, παρά να έχεις αυτό που θες συνοδευόμενο από μυριάδες ενοχές και τύψεις..Γιατί έχεις την ελπίδα πως μία μέρα θα ξυπνήσεις και θα έχουν ξεχαστεί όλα μέσα σου και η μάσκα που φοράς θα γίνει το πραγματικό σου πρόσωπο ή θα πραγματοποιηθούν όσα εύχεσαι και ελπίζεις και δια μαγείας δεν θα υποστείς τις συνέπειες... Γιατί είσαι αρκετά περήφανος και εγωιστής, ώστε να πιστεύεις ότι είσαι παντοδύναμος και μπορείς να ξεπεράσεις άτομα και καταστάσεις, να προχωρήσεις και να μην μένεις στάσιμος με την ελπίδα ενός ονείρου...
  Και όμως είναι και αυτά τα βράδια που μένεις μόνος, εσύ και οι δαίμονες σου..Και δεν μπορείς πια να τους αγνοήσεις..Πρέπει να τους αντικρίσεις κατά πρόσωπο και να τους ψιθυρίσεις όσα σε πονάνε, όσα κάνουν το χαμόγελό σου να σπάει κάποιες μέρες και σου καταδεικνύουν τις αδυναμίες σου..Και εκείνοι τι κάνουν? Σε κοιτάνε κατάματα όταν καθρεφτίζεσαι και γελάνε με την ευτέλεια της φύσης σου, με τις αδυναμίες και τα πάθη σου...Γελάνε γιατί ξέρουν ότι όσο και αν προσποιείσαι και προσπαθείς, κάποια βράδια το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο αλκοόλ και κάποια τραγούδια με νόημα για να επαναφέρουν στο ενσυνείδητο σου όσα επιμελώς κρύβεις και αρνείσαι.
   Και εσύ αναρωτιέσαι..για πόσο ακόμα ? Και θυμώνεις με τον εαυτό σου που υπέπεσε και πάλι στο αδίκημα της σκέψης, που αφέθηκε για μερικά δευτερόλεπτα ελεύθερος να αισθανθεί.. Και έτσι πεισμώνεις, κατεβάζεις ρολά και αφήνεσαι στην αγκαλιά του Μορφέα..Άλλωστε αύριο μία καινούρια μέρα ξημερώνει και η μάσκα σου σε περιμένει στον καθρέφτη καρτερικά.
http://www.youtube.com/watch?v=lp8S_6z8_NU